HVÁPTR

(-s, -ar), m. mouth, chops.

* * *

m., mod. hvoptr, the cheek, Lat. bucca; kemr á kinnina ok í hváptinn, Ísl. ii. 399; mér renna hróðrmál um hvápta, Húsd.; úrakaða hváptana, Orkn. 288, Fb. i. 395: the mouth, gape, Lat. rictus, of a beast, 416, 417, 530, Sks. 52, 53 new Ed.: the phrase, gott er at hafa tvá hváptana ok sitt með hverjum mæla, Fas. ii. 429, Þorst. S. St. 51; cp. kjaptr or kjöptr.